Categorieën
Opgelucht

00.03 – 03 nov..

handjeIn zijn handafdrukje een hartje op z’n kant. En als je het handje naar links kantelt, staat er Allah. Iedereen die Arabisch kan lezen, gaf toe dat ik niet aan het ijlen was.
Hij zou op dit moment precies 8 jaar geworden zijn. Maar dat is niet.
Het laatste half jaar is er geen dag voorbij gegaan dat ik niet aan hem gedacht. Dit is anders geweest, zelfs dat ik op 3 november gebeld werd door een vriend die me een hart onder de riem stak, en dat ik hem vroeg: “Dankje, maar waarvoor eigenlijk?”

Sommige stelletjes overleven zo’n klap. Sommige verstaan elkaars taal niet meer. Wij wilden er graag in geloven. Maar dat is niet.

Het voelt als een sterke stroming waar ik tegen in probeer te zwemmen. Terwijl ik wéét dat ik dat niet moet doen.

Ik heb twee grote lichtpunten in mijn leven, en nog meer kleinere met een waas bemanteld.
Maar ik zoek hartstochtelijk naar meer licht.

Gelukkig ben ik diep van binnen een positief mens, en probeer ik te drijven in plaats van tegenin zwemmen.

Ik zoek, en ik zal vinden.. wat het ook is. Dat vertrouwen heb ik!

Door Amoorah Kartoubi

Ik laat je alle hoeken van je hokjesgeest zien.

Kreeft van de 22e
Schrijfster
Performer
Gevoelig
Warm
Af- en aanwezig
MamAmoorah van 2
Muziek
Psychologie
Maatschappij

en verder is het erg lastig me te vangen in een “Over mij” hokje!

4 reacties op “00.03 – 03 nov..”

Echt spraakloos en moeilijk om dit elke jaar te mogen mee maken.
Heel veel sterkte, wijsheid en hoe cru het ook mogen klinken, hoe dan ook een boodschap direct van uit het licht die je altijd met je mee zal dragen en bij je zal zijn.

Ik hoop dat Allah de waas die over de kleinere lichtjes hangt enigszins kan vervagen. Maar Allah kan alles laten gebeuren en ik heb daar vertrouwen in. Tot die tijd….het ga je goed meid…..

Reacties zijn gesloten.