Dit stuk werd eerder gepubliceerd op Aicha Qandisha.
Door de jaren heen heb ik een enorme aversie ontwikkeld tegen Marokkaanse jongens en mannen. Als een vriendin me in vertrouwen nam en me vertelde hoe verliefd ze wel niet was, kwam mijn innerlijke Sherlock naar boven om excuses te zoeken schaamteloos kritiek op die jongen of man te kunnen leveren.
‘Heeft ie een baan? Nee? Dan wil hij misbruik van je maken.’
‘Belt ie je regelmatig? Nee? Dan heeft ie een andere vriendin.’
‘Mag je nog met vriendinnen omgaan? Nee? Dan wil hij je isoleren.’
Enzovoort, enzovoort.
Projectielbraken
Elke Marokkaanse man was mij een doorn in het oog; een klaploper, een parasiet, een leugenaar, een manipulator, een egoïst. Iemand die grenzen niet respecteert. En zo kan ik een hele pagina volschrijven.
Dat is niet zonder reden.
Ik was dertien jaar toen ik een soort van eerste vriendje kreeg. Mohamed. Mohamed was een lelijkerd. Grote neus, scheve tanden en hij sprak gebrekkig Nederlands. En ik had medelijden met hem en vond hem wel lief. We spraken stiekem af. Waar onze gesprekken dan over gingen, heb ik verdrongen. Hij rookte, en elke keer dat hij me een kus wilde geven, gaf ik hem mijn wang. Tot hij op een dag mn gezicht stevig vasthield en me vol op de mond zoende. Gevolg: projectielbraken. Of ja… Daar leek het wel op…
Na een paar maanden had ik het gehad met hem. Ik was afgeknapt op zijn overkomen, de rioollucht uit z’n mond, en het feit dat hij niet wilde stoppen met blowen. Elke ontmoeting was leeg, omdat er niets uit hem kwam qua ideeën over de wereld en gedachten over het leven. En ja, dat vond ik al belangrijk op mijn dertiende.
Mo2
Nadat het uit was, kreeg ik van iedereen in mijn omgeving de vraag waarom ik toch met hem had geneukt. Perplex was ik, omdat daar totaal geen sprake van was. Het idee alleen al.
Woest was ik, maar ze mochten erin stikken van me. Later kwam ik Mo tegen. Hij vertelde me trots dat hij was gestopt met roken. Hij blowde nu alleen nog maar. En oh ja: ‘Sorry dat ik mensen heb verteld dat we geneukt hadden.’ Hij was boos. Of ik weer verkering wilde.
Rond m’n vijftiende ontmoette ik Mohamed II. Mo nummer 2 woonde in Amsterdam, was een stuk ouder (26) en iets knapper dan Mo nummer 1. Mohamed werkte op Schiphol in de horeca. Ik liep altijd ver achter mijn ouders om zo Mo2 een kans de geven me te versieren. Hij kwam op een dag op me af en zei: Ewa zzzzin, je bint icht shhhhgoenhaid! Vertaling: ‘Zo dan knapperd, je bent echt een schoonheid.’
Ik voelde me gevleid. Vraag me niet waarom. Maar ik zag ons al: huisje, boompje, beestje… Noem het naïviteit. Dommigheid. Hormonen. Whatever, ik was op slag verliefd.
Tippelzone
Hij gaf me zijn nummer en zodra ik de kans had, rende ik naar de dichtstbijzijnde telefooncel om hem te bellen. Hij vroeg of ik zin had een keer met hem een film te kijken, gezellig samen naar de bios. En daarna wat eten. Klonk absoluut veelbelovend, echt een heer. Ondanks zijn gebrekkige Nederlands, kon ik hem wonderbaarlijk genoeg verstaan.
Aangekomen in Amsterdam moest ik achter het station op hem wachten. Hij zou me dan ophalen met zijn auto. Een Golf. What else? Twee mannen kwamen op me af. Wat ik ‘ervoor’ vroeg. Mijn hersenen vlogen alle kanten op. Op zoek naar kennis over wat deze mannen zouden kunnen bedoelen. Wist ik veel.
De tweede man was een engerd, dus ik rende weg. Gelukkig op tijd ‘gered’ door Mo 2. Een week later las ik in de krant dat Amsterdam de tippelzone wilde opheffen.
Mohamed reed naar ‘zijn huis’. Bleek later een geleend huis te zijn, van een vriend van hem. Op de vraag waarom we niet naar de bioscoop gingen, vertelde hij dat er geen plek meer was. Om me vervolgens op de bank aan te randen. Ik schopte hem van me af, sloeg hem in z’n gezicht en wist het huis uit te vluchten. Na aan één stuk gerend te hebben kwam ik aan op station Lelylaan. Ik kwam laat thuis en helaas waren m’n smoesjes op dat moment op.
Marktplaats voor illegalen
Nummer drie was, hoe kan het ook anders, weer een Mohammed. Hij woonde in Leiden en ik had hem leren kennen op een bruiloft. Toentertijd was dat de marktplaats voor illegalen om een meid te vinden. Kwam ik later achter. Mo 3 was ook illegaal. Maar dat vond ik niet zo erg. Mijn leven op dat moment bestond uit één gedachte: zo snel mogelijk het huis uit kunnen. Dat kon alleen door te trouwen. Elke Marokkaanse jongen was een potentiële klant. We hadden een half jaar een vage relatie. We deden niets anders dan voor zijn deur afspreken, giechelen en zinloze gesprekken voeren. Hij sprak over trouwen, hoe hij me om mijn hand zou komen vragen, en wat voor huwelijk we zouden hebben. Hoe we onze kinderen zouden noemen en andere onzin. Diep van binnen wist ik dat het onzin was, dat het een vlucht was van de thuissituatie. Maar de aandacht was wel fijn, en het fantaseren was ondanks dat het onrealistisch was, wel prettig.
Op een woensdag raakte ik in gesprek met het meisje naast me in de bus.
‘Oh leuk dat je ook een Marokkaanse vriend hebt.’
‘(…)\’
‘Toevallig dat hij ook Mohammed heet.’
‘(…)’
‘Ohja? Die van mij woont ook in de Merenwijk!’
‘(…)’
‘Hier een foto van de mijne. Heb jij ook een foto van jouw Mohammed?’
Sandra, zo bleek ze te heten, pakte in shock een foto van haar Mohammed. We bleken dezelfde man te daten. We spraken af hem hiermee te confronteren. Diezelfde dag stond ik voor zijn deur. Hij was geschrokken van mijn aanwezigheid, omdat hij Sandra verwachtte. Ik spuugde zo hartgrondig in zijn gezicht dat hij eruit zag als een blobvis. Ondanks dat mijn beeld van de Marokkaanse man in m’n jeugd al gruwelijk verpest is, had ik hem toch een kans gegeven dat beeld te herstellen, met als resultaat dat ik zwoer nooit meer een Marokkaanse man als partner te willen.
Natuurlijk is niet iedereen hetzelfde en er zijn geweldige Marokkaanse mannen. Ik ken ze. Ze zijn fantastisch. Zolang we gewoon vrienden zijn.
7 reacties op “Ik wil geen Marokkaanse man”
[…] voorkeur geheel en al uit naar drie van de deelnemende vrouwen, hetzij om de inhoud @AmoorahNL (Waarom ik geen Marrokaanse man wil), hetzij vanwege de über humorvolle insteek en presentatie van @makbouli, oder de mix van die […]
Beste Amoorah,
De laatste opmerking uit jouw stukje doet me denken aan bepaalde autochtone Nederlanders, die hun discriminerende, dan wel racistische denkbeelden vergoelijken met de opmerking dat ze zelf een keur aan allochtone vrienden hebben. De vriendschap als schaamlap voor het onderhuidse racisme.
Racisme klinkt in jouw geval zwaar, maar niet geheel onterecht. Wikipedia vertelt ons dat racisme ”is de mening of de ideologie dat leden van een bepaalde ras (laten we hier voor het gemak de Marokkaanse mannen nemen) bepaalde eigenschappen of kwaliteiten bezitten die specifiek zijn voor dat ras’.
Het is duidelijk uit jouw stuk dat de ervaringen die je hebt opgedaan met een reeks individuele mannen met een Marokkaanse achtergrond jouw mening hebben gevormd over de Marokkaanse man in zijn algemeenheid. Je dicht die ”Marokkaanse man” zekere eigenschappen toe die jij abject en verachtelijk vind. Zodanig dat jij een partner met een Marokkaanse achtergrond uitsluit.
Partnerkeuze is gelukkig een ieders goed recht. Maar welbeschouwd zitten er in de motivatie voor deze specifieke keuze op zijn minst racistische trekjes. Het feit dat je zelf een Marokkaanse achtergrond hebt wil niet zeggen dat het niet nog steeds racisme is. Net zoals de autochtone racist best allochtone ‘vrienden’ kan hebben.
Nogmaals ik betwist hier niet de vrijheid van partnerkeuze, maar ik heb wel bedenkingen bij jouw motivatie voor die keuze. De totstandkoming van die keuze kun je moeilijk duiden zonder te spreken van racisme.
Te meer, daar ik uit jouw stukje herleid dat jouw keuze niet is ingegeven door het simpele feit dat je je fysiek niet aangetrokken voelt tot mannen met een Marokkaanse achtergrond. Fysieke eigenschappen die nu eenmaal bewust dan wel onbewust primair zijn bij de partnerkeuze lijken in jouw geval geen rol te spelen. In jouw tienerjaren en (volwassen leven?) was daar in ieder geval geen sprake van. De keuze lijkt dan ook puur ideologisch van aard. Dit alles bevestigd naar mijn idee het racistische karakter van jouw keuze.
Daarnaast geef je nergens in jouw stukje blijk van enige zelfkritisch vermogen. De vervelende en misschien wel traumatische affaires die je in je stukje beschrijft geven een ronduit stereotiep beeld van “de Marokkaanse man” compleet met zwaar accent en golf 4. Uiteraard waren dit jouw persoonlijke ervaringen, maar het komt nergens in je op dat die ervaringen misschien ook te maken hadden met jouw verkeerde hand van kiezen? Uiteindelijk ben je ook zelf verantwoordelijk voor de keuzes die je maakt als het gaat om een vriendje ook al was je jong en naief. Kan het niet zo zijn dat het beeld dat je hebt van de Marokkaanse man niet simpelweg deels te maken heeft met de keuze voor ‘verkeerde’ jongens?
Hoe dan ook, ik heb geprobeerd om de kritiek die ik heb op jouw stuk te funderen met zaken die jou wellicht aan het denken kunnen zetten. En wellicht nog weten te behouden voor het mannelijk Marokkaans geslacht;-)
beste groet,
Karym.
Als vriend-van boor ik graag even je al je hoop de grond in om Amoorah nog te redden. Ik ben geen Marokkaan en wel de leukste.
Ik zou je ook willen adviseren om grote woorden als racisme alleen van stal te halen als ze echt van toepassing zijn. Amoorah heeft slechte ervaringen met Marokkaanse mannen en heeft daardoor vooroordelen. Vooroordelen zijn nog geen racisme.
En daarnaast: als de vooroordelen van Amoorah racistisch zijn, is het dan ook niet racistisch om haar te willen ‘behouden voor het mannelijk Marokkaans geslacht’?
Beste Karim,
Ook ik had vroeger een Marokkaans vriendje dat, na jaren van heerlijke passie en trouwe liefde ineens veranderde in een nare man met losse handjes toen we net samen in een nieuwbouwwoning waren getrokken. Ik zwoer daarna ook dat ik nooit meer een Marokkaanse jongen / man meer wilde. Ondanks de prachtige 6 jaar durende verliefdheid die we hadden gedeeld. Nu, jaren later en gescheiden van een Turkse man toch ontzettend verliefd op een Marokkaanse man…Alleen onze liefde kan niet uitgroeien tot echte relatie vanwege complicaties. Ik schrijf dit om aan te geven dat je, ook als je het idee hebt nooit meer iets met een bevolkingsgroep te maken wil hebben vanwege slechte ervaringen, natuurlijk toch wel heel erg verliefd kunt worden op iemand. Na mijn slechte ervaring met de “Turkse” turk en tevens vader van mijn prachtige dochter moet ik ook bekennen dat ik wat wantrouwig tegen de rest van de mannelijke Turken sta. Het zal wel te maken hebben het feit dat we intuïtief aanvoelen dat we eventuele nare situaties moeten vermijden. De evolutie en biologie, noem het instinct, komt hierbij dus om de hoek kijken.
Wat overigens niet wegneemt dat ik nieuwsgierig naar je ben Karim: je schrijft leuk en goed en ik begreep jou ongetwijfeld grappig bedoelde opmerking over ” behouden voor het mannelijk Marokkaans geslacht” wel hoor. Sommige mensen nemen zichzelf u iets te serieus en dat vind ik heel onaantrekkelijk. Misschien wil je een keer thee met me drinken om hier verder over te praten.
Verliefd Roosje
Iedereen heeft bepaalde ervaringen opgedaan, vormt er een mening over en jij beschrijft deze hier perfect neer. Zo zal ik nooit een Turkse man willen, door ervaring. Hij was respectloos, dwingend, veel eisend en ging met meerdere personen bleek achteraf.
Het blijft iets aparts, mannen 🙂
Wat een onzin, er zijn leuke en minder leuke mannen in alles soorten en maten. Ik heb 15 jaar een relatie gehad met een Surinamer en zweer de zgn. zwarte man nu ook af… Turks, Marokkaans, Nederlands of Surinaams ik herken in allerlei verschillende verhalen over slechte mannen dezelfde slechte karaktereigenschappen. Ik heb nu een Marokkaanse man en hij is lief, zorgzaam, welbespraakt, hoogopgeleid en intelligent, maar op zijn tijd ook lekker macho… Zo zie je maar overal zitten parels tussen.
Opleiding zegt niet alles maar zegt wel wat over het denkvermogen en dus ook empatisch vermogen.
Er is voor alles wat te zeggen, ben zelf al jaren getrouwd met een Marokaanse en ben zelf Nederlander. Er is wel eens wat maar niet anders dan anderen. Eet varken, mijn vrouw niet. Wat de christen vroeger deden mocht ook niet, mn vader van protestant, mn moeder katholiek. Wie kraait daar nu nog naar ? Precies . . . dat bedoel ik.
Nu de arabische wereld ook beschikking heeft over internet, zie ik alles in een sneltreinvaart veranderen. Ook in Arabische landen.
Dus berbers in Nederland, word wakker, het zou er niet best uit zien als jullie het voor het zeggen hadden. Ga eens naar school en maak eens wat af, de westerse ontwikkelingen waar jullie van kotsen brengen jullie telefoons, internet, porno, scooters, Mc Donalds en Mercedes. Kif kunnen we hier ook maken.
Draai gewoon mee in de maatschappij zou ik zeggen, op tijd naar bed,